Leraar elke dag anders,

Als een campagne deze slogan kiest krijg je onmiddellijk argwaan,
Morgen komt de zon weer op…. Is ook een slechte kreet, je gaat het pas betwijfelen als het zo gezegd wordt.
Ik ben leraar en het is elke dag anders, als ik geen leraar geweest was was elke dag ook anders.
Misschien nog wel anderser. Maar leraar is het anderst wordt hier gesuggereerd.
Onzin hoe anders je een dag ervaart is onafhankelijk van het gekozen vak, het ligt bij jezelf.
Leerlingen weten heel goed onderscheid te maken tussen leraren voor wie elke dag wat anders brengt en leraren voor wie elke dag een herhaling is van de vorige.
Iedereen is leerling geweest of is dat nog, iedereen kent ze.
Het gaat hier uitsluitend over de goede leraren, en daar zijn er te weinig van, ik heb in mijn leven zo'n 100 leraren gehad waarvan een stuk of 7 uitzonderlijk goeien.
Toch merk je op bijvoorbeeld op een reunie dat leerlingen vrij unaniem zijn in wie ze een goede en wie een slechte gevonden wordt, onafhankelijk of ze in dat vak uitblonken of er in verder gegaan zijn.
De slogan zou moeten worden omgekeerd, als je in staat bent om elke dag anders te ervaren dan heb je kans een goede leraar te worden. Een die behalve een vak en kennis vooral een bijdrage levert aan het levensplezier van jonge mensen.
Een rolmodel is waar je tegenop kijkt, selecteer je de leraren dan wordt het automatisch aantrekkelijker om dit vak te kiezen, dit is een zaak van lange adem, veel langer dan een coalitie standhoud, er komt dus nooit iets van terecht.
Als onderwijs een investering is in de toekomst dan is de afschrijvingstermijn meerdere generaties, de investering mag dus hoog zijn.
Terug naar het onderwijs voor de elite, omdat we alleen met goede leraren werken in goede scholen in kleine groepen met alle faciliteiten kunnen we maar weinig mensen opleiden, alleen het neusje van de zalm komt ervoor in aanmerking, net als vroeger, leraar wordt weer een vak van aanzien, omdat hij/zij niet wordt opgezadeld met leerlingen die zo nodig naar school moeten en er een tekort aan leraren ontstaat,
Er is nooit een tekort aan leraren geweest, elk volk krijgt de leraren die ze verdient, er is een overschot aan leerlingen. Het is een kwestie van vraag en aanbod. Het aanbod is beperkt, dan kan je de prijs verhogen of de kwaliteit verlagen, het laatste is (democratisch) gekozen dus niet zeuren.
Een leraar is raar, rare, vreemd, zeldzaam.
Leraren zijn zeldzaam, witte raven met vijf poten, kom daar maar eens om.
De campagne "leraar elke dag anders" gaat ervan uit dat er een tekort is aan leraren, dat is inherent aan het beroep, leraren zijn zeldzaam. Om dan van een tekort te spreken vind ik onjuist.
Er klaagt toch ook nooit iemand over een tekort aan oude meesters in de schilderkunst.
Er is nooit een "tekort" aan leraren geweest, maar een schaarste.
Er is een overschot aan leerlingen, dat is het probleem
Elk volk krijgt de leraren die ze verdient, dat wordt democratisch besloten.
Als je het hele volk wilt bedienen, dan druk je gewoon gezellige schilderijtjes van huilende zigeunerinnetjes, mooi lijstje eromheen en ophangen maar.
Dit verschijnsel staat bekend als kitsch, de tegenhanger van kunst.
Het is een kwestie van vraag en aanbod. Het aanbod van het echte spul is beperkt, dus ga je kitch produceren om het volk tevreden te houden.
Kennis is kitsch geworden en de leraar produceert dat.
Maar nog steeds zijn er leraren, die de ambitie hebben om over 20 jaar of langer als oude meesters te worden gewaardeerd en herinnerd.
Als onderwijs een investering is in de toekomst dan is de afschrijvingstermijn meerdere generaties, de investering mag dus hoog zijn, want het zal later als "antiek" nog steeds veel opbrengen.
Meesterschap is vakmanschap, kennis en de overdracht ervan, is kunst.
De aanwezigheid van kitsch heeft echte kunstenaars nooit weerhouden van hun werk, ook in het onderwijs niet en dat zal zo blijven.
Het imago van de leraar zit niet in het allerdaagse, maar in het zeldzame, niet elke dag anders want niet elke verandering is een verbetering, maar elke dag beter.
Elke dag weer een kans op een meesterwerkje.
Als er zo weinig goede leraren zijn hoe kunnen er dan goede scholen zijn.
Overduidelijk niet, maar er is meer. Scholen als leeromgevingen zijn tot falen gedoemd.
Instituten ontstaan als een middel tot doel verheven wordt. De vorm de inhoud overschaduwt. Gezondheidszorg betreft alleen zieke mensen, legers bevorderen de vrede niet, politie niet de veiligheid op straat en veiliger auto’s veroorzaken niet minder ongelukken.
Van nature is de mens, dus ook de kleine mens, het kind, nieuwsgierig, verbaasd en dus genegen tot leren. Daarop inspelen is een natuurlijk gedrag. Iedereen is zowel leraar als leerling. Op het moment dat dit wordt losgelaten ontstaan scholen en verdwijnt het natuurlijke gedrag. Leerlingen verliezen hun nieuwsgierigheid, leraren hun vermogen om erop in te spelen. Wat overblijft is het handhaven van de orde. Leren gebeurt toevallig en meestal als de leraar even niet oplet. Het merendeel van het leren vindt buiten de school plaats, op het schoolplein, in de disco en op de hangplek wordt meer geleerd per tijdseenheid dan in de les. In een poging om met een kromme stok een rechte slag te staan worden er voor leraren competenties geformuleerd en startbekwaamheden en hoog op het lijstje staat groepsmanagement, gedifferentieerd werken en onderwijskundige wendbaarheid. Maar de werkgever (de school) adverteert met maatwerk en individuele benadering.
Waarom geven we niet toe dat we op een dood spoor beland zijn en gaan we het probleem oplossen in plaats van om de hete brij heen te draaien. Leerlingen horen niet op scholen, leraren ook niet, het is een mensonterende omgeving voor beiden. Leerlingen horen daar waar geleerd wordt in de praktijk en leraren ontstaan in die situaties. De leerling kiest zijn leraar al naar gelang de situatie, vaak is de aangewezen leraar degene die de handeling verricht die de nieuwsgierigheid van de leerling opwekt.
Wat doet u? De volgende vraag; Waarom? En dan na een tijdje als de leerling echt belangstelling heeft en erover nadenkt zou de vraag kunnen zijn; Waarom niet anders? Maar meestal; laat mij ook eens…
Herkent u dit, dit is leren. Kijk eens op een school wat gebeurt daar? In elk geval niets van het voorgaande. Kop dicht, stilzitten, pak je boek, huiswerk nakijken, hier heb je wat nieuwe kennis, oefen een beetje, maak de opgaven.