U bent hier » http://www.goudappel.org/ bombast/ groningen-amsterdam.php

Waarom groningers en randstedelingen elkaar zo slecht begrijpen

 
Als import Ommelander geboren in het westen en geacclimatiseerd in het ook Saksische Salland heb ik zelf die verandering meegemaakt.
Amsterdam ligt inderdaad dichter bij Groningen dan andersom.
"It's just an inch from me to you, depending on what map you use." zingt Jewel in Celveland.
Hoe dat tegelijk waar kan zijn heeft Albert Einstein ons met zijn relativiteitstheorie geleerd.
Naast de ruimtelijke dimensies die afstanden beschrijven is er de tijdsdimensie.
Afstand kun je meten in ruimte en in tijd, ver en nabij zijn dan soms niet hetzelfde.
Van Groningen naar Amsterdam is met de trein 2,5 uur  maar ook 225 km (2 uur of 180 km met de auto)
Voor een Groninger is 225 km een eindje. Voor een Amsterdammer een wereldreis.
De gemiddelde snelheid in de randstad is nog geen 40 km/u.
Groningen voor een Amsterdammer voelt dus als ruim 4 uur rijden, in de provincie waar de gemiddelde snelheid veel hoger ligt wordt de afstand als 2 uur ervaren.
Het ruimtelijk perspectief van provincialen is veel groter, het buitenland is hier ook veel dichterbij.
Een hoge snelheids openbaar vervoer verbinding op zichzelf zal Groningen dichter bij de randstad brengen, maar omgekeerd niet.
Tenzij je Groningen op de kaart kunt zetten als een bereikbaar ideaal.
In de tijd van digitale snelwegen heeft Groningen wel veel te bieden. Het ligt boven zeeniveau en is slechts een milliseconde verwijderd van de randstad.
Sinds de orkaan Kartina wordt het voor met name Amerikaanse bedrijven steeds moeilijker om hun belangen in de Randstad te verzekeren, het is gebleken dat werken beneden zeeniveau een zeker risico in zich draagt. Misschien kun je je computers en noodstroomvoorzieningen drooghouden, maar de lijnverbindingen gaan down bij een overstroming en je bedrijfsgebouw is enige tijd onbereikbaar.
Zolang Groningen nog een wingewest is waar je voedsel, olie en gas vandaan kunt halen en als tegenprestatie kernafval, kerncentrales en bijzonder smerige industrie kunt lozen is het maar beter dat het ver weg ligt.
In de kosten-batenanalyse is, het met de randstad als middelpunt van de wereld, (wat een rare contradictie dat het midden aan de rand ligt) het dichterbijhalen van Groningen dus niet gunstig. Vanuit ons perspectief komen we op een ander kosten-baten plaatje. Als we bovendien nog rekening houden met het feit dat delen van de randstad op termijn als gevolg van de zeespiegelrijzing zullen worden prijsgegeven aan de zee omdat het niet meer rendabel is om ze droog te houden. En verdisconteert dat uitstel van het onvermijdelijke duurder is dan is de berekening al snel in het voordeel van de provincie gemaakt.
Groningen en Groningers doen in mijn ogen vaak zielig, beloftes uit den Haag worden niet nagekomen, we worden gediscrimineerd, als dat waar is dan laten we dat zelf gebeuren.
Onderworpen kolonies zijn altijd kansloos tenzij ze het heft in eigen handen nemen, we hoeven niet onafhankelijk te worden als een eigen staat, maar we moeten ons onafhankelijker opstellen, als er niets boven Groningen gaat past de positie van de onderhond ons niet.
Bij koloniën denk je vaak ook aan onderworpen volken, en dat klopt de Batavieren en Kaninefaten uit het westen onderdrukken de Saksen en de Friezen in het noorden en de Bourgondiërs en de Franken in het zuiden. Merkwaardig is wel dat ze zelf een kleine randgroep zijn, omdat Saksenland en Bourgondiërland zich nog ver buiten de landsgrenzen uitstrekken.
 
Misschien is het niet verkeerd om eens te kijken naar de manier waarop andere Oostblokstaten zich in Europa manifesteren, zelfbewust nemen Polen en anderen bezit van een deel van wat nu ook hun Europa is geworden, ze gebruiken hun (vermeende) achterstand als een uitdaging en een kans. Werklust en ambachtelijke vaardigheden die hier praktisch zijn uitgestorven zijn een aanwinst op de markt.
Onze kracht is dat we niet bij de randstad horen, afstanden hier korter zijn, ruimte, natuur en schone lucht, betaalbare huisvesting voor mensen en bedrijven, een zeehaven en een knooppunt in de digitale snelweg hoog opgeleid personeel (als ze niet naar de randstad hoeven te vertrekken) Hamburg en Bremen om de hoek. Cultuur zoals theater, muziek en film doen niet onder voor het westen, op het gebied van exposities en musicalproducties hebben we relatief wat minder maar de kwaliteit is er wel.